CVD (chemiczne osadzanie z fazy gazowej) i HPHT (wysokociśnieniowe, wysokotemperaturowe) to dwie różne metody laboratoryjnej produkcji diamentów.
Diamenty CVD powstają z mieszanki gazów (zwykle metanu i wodoru), które są rozbijane na atomy węgla i osadzane na podłożu w procesie znanym jako osadzanie chemiczne z fazy gazowej. Powstałe diamenty są zazwyczaj czystsze i zawierają mniej zanieczyszczeń niż diamenty HPHT.
Z drugiej strony diamenty HPHT powstają przez naśladowanie warunków wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury, które występują głęboko w Ziemi. Surowy materiał diamentowy umieszczany jest w prasie i poddawany warunkom wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury, co powoduje, że atomy węgla przegrupowują się w strukturę kryształu diamentu. Diamenty HPHT mają tendencję do bycia bardziej podobnymi w wyglądzie do diamentów występujących naturalnie i są często używane w zastosowaniach wymagających wysokiej trwałości.
Podsumowując, diamenty CVD powstają w procesie chemicznym, są czystsze i zawierają mniej zanieczyszczeń, podczas gdy diamenty HPHT powstają w procesie fizycznym i wyglądem bardziej przypominają diamenty występujące naturalnie.